جنایت صبرا و شتیلا؛ لکه ننگی بر پیشانی رژیم اشغالگر

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: از زمان تأسیس رژیم جعلی صهیونیستی، این رژیم آپارتایدی جنایت‌های مختلفی را صورت داده است. این جنایت‌ها عموماً توسط رسانه‌های غربی سانسور شده است. ترور اخیر شیرین ابوعاقله نمونه‌ای از هماهنگی رسانه‌ای غرب با رژیم آپارتایدی صهیونیستی است. در همین زمینه جنایت‌های صهیونیست‌ها و در اسنادی که به تازگی توسط دفتر نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی از حالت طبقه‌بندی خارج و منتشر شده است، ارتباط مستقیم آژانس جاسوسی موساد و گروه فاشیست‌های لبنانی در ماجرای قتل عام صد‌ها پناهنده فلسطینی فاش شده است.

این سند گزارشی از دوره ۱۹۸۱-۱۹۸۲ است، از جمله برنامه‌ریزی و اجرای تهاجم تل آویو به لبنان در ژوئن ۱۹۸۲ که هدف آن اخراج سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) از این کشور و روی کار آوردن یک رهبر مطیع و طرفدار تل آویو در بیروت بوده است. در تل آویو «مناخیم بگین»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی وعده داده بود که این تهاجم، چهل سال صلح را به ارمغان خواهد آورد.

کشتار وحشیانه بین ۴۶۰ تا ۳۵۰۰ فلسطینی و شیعیان لبنانی در محله صبرای بیروت و اردوگاه آوارگان شتیلا در ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ توسط شبه نظامیان لبنانی شاخه نظامی حزب راست افراطی کتائب انجام شد. این گروه شبه نظامی که فالانژیست‌ها نیز نامیده می‌شوند در آن زمان مهمترین متحد تل آویو در لبنان به شمار می‌رفتند.

به گزارش هاآرتص، در این اسناد به نقل از مقامات وقت تل آویو در ابتدای دهه ۱۹۸۰ آمده است: «ما لبنانی‌هایی را داریم تا کاری را که ما می‌خواهیم انجام دهند. این دارایی ما است، حالا به ما بگویید با آن چه کنیم.»

این پرونده نشان می‌دهد که ارتش رژیم صهیونیستی و شبه نظامیان فالانژ بیش از یک سال در حال آماده‌سازی جنگ بودند.

در این سند آمده است: این برنامه‌ریزی شده‌ترین جنگ اسرائیل بود. مقدمات از اواسط سال ۱۹۸۱ آغاز شده بود و در اواخر همان سال شتاب بیشتری گرفت. در ژانویه سال ۱۹۸۲، آریل شارون [ژنرال وقت اسرائیل]با رهبر مسیحی فالانژ‌ها ملاقات کرد و به پیر جمیل گفت: ما در حال آغاز یک جنگ تمام عیار هستیم و در نتیجه آن تغییر در روابط لبنان و اسرائیل به‌وجود خواهد آمد.

بر اساس سند موساد، پیوند‌ها و ارتباطات ارتش رژیم صهیونیستی در لبنان به دهه ۱۹۵۰ و دولت «کامیل شامون»، نخست‌وزیر مارونی لبنان برمی گردد که در سال ۱۹۵۸ برای ماندن در قدرت درخواست کمک کرده بود.

تسلیحات رژیم صهیونیستی در آن زمان به طور مخفیانه به لبنان قاچاق می‌شدند. به گفته موساد، آن‌ها ۶۰۰۰ تفنگ ۱۶-M و ۶۰۰۰۰ گلوله مهمات به همراه ۴۰ خمپاره ۱۲۰ میلیمتری با ۱۲۰۰۰ گلوله و ۱۰۰ خمپاره ۸۱ میلیمتری با ۲۰۰۰ گلوله به دست فالانژ‌ها رساندند.

جنبش صهیونیسم همواره به استفاده از کشتار و جنایت علیه ملت فلسطین متوسل شده و از این روش به عنوان یکی از خاستگاه‌های اساسی تحقق اهدافش استفاده کرده است. تل‌آویو با استفاده از این روش قصد دارد در ابعاد نظری و عملیاتی اقدام به حذف آرمان فلسطین با قدرت نظامی بکند. این موضوع را دیوید بن گوریون یکی از مؤسسان رژیم صهیونیستی و نخست‌وزیر اسبق این رژیم مورد تأکید قرار داده است.

تاریخ رژیم صهیونیستی و جنبش صهیونیسم مملو از جنایت‌هایی است که ضد عرب‌ها و فلسطینی‌ها به صورت مستقیم یا از طریق ابزار‌های منطقه‌ای این رژیم انجام شده است. از جمله این جنایت‌ها می‌توان به فاجعه صبرا و شتیلا اشاره کرد که توسط گروهک‌های تروریستی وابسته به جنبش صهیونیست به اجرا گذاشته شد و در ادامه ارتش اسرائیل نیز برای تکمیل روند کشتار و تحقق یک هدف واحد که همان نسل کشی ملت فلسطین و عرب‌ها بود، وارد عرصه شد تا آن‌ها را از میان بردارد یا مجبور به مهاجرت از سرزمین‌های اشغالی نماید.

گروه‌های تروریستی رژیم صهیونیستی ۱۲ کشتار برنامه‌ریزی شده قبل از اعلام موجودیت این رژیم در سال ۱۹۴۸ انجام داده بودند و ۴۴ کشتار برنامه‌ریزی شده نیز در روستا‌ها و شهر‌های مختلف لبنان و فلسطین بعد از نکبت انجام دادند.

اردوگاه صبرا و شتیلا ۲ اردوگاه از مجموع ۱۲ اردوگاه آوارگان فلسطینی در لبنان به شمار می‌روند که در جنوب این کشور واقع شده‌اند. این دو اردوگاه فلسطینی‌هایی را در بر می‌گرفت که از همان آغاز اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ در آن پناه گرفته بودند و اغلب آن‌ها از ساکنان منطقه «الجلیل» در شمال فلسطین اشغالی محسوب می‌شدند. این دو اردوگاه در زمان جنایت صهیونیست‌ها در سال ۱۹۸۲ حدود ۹۰ هزار سکنه داشت که یک چهارم آن‌ها فقرای لبنانی بودند.

چند روز پیش از کشتار صبرا و شتیلا بر اساس قرارداد منعقده بین فیلیپ حبیب سفیر وقت امریکا و جنبش فتح، نیرو‌های چندملیتی مرکب از هشتصد نفر نیروی دریایی امریکا همراه با تعدادی فرانسوی و ایتالیایی به بیروت وارد شدند تا بر خروج سربازان ساف از اردوگاه‌ها نظارت کنند. در مقابل، قرار بود ارتش اسرائیل نیز همزمان خاک لبنان را ترک گوید، ساف به عهد خود وفا کرد؛ ولی اسرائیل با خلف وعده در لبنان باقی ماند. دولت امریکا نیز قبل از پایان مهلت و تنها دو روز پیش از کشتار صبرا و شتیلا، به سرعت سربازان خود را از خاک لبنان خارج کرد تا همه چیز برای انجام کشتار مهیا شود.

این عملیات ظاهراً با هدف انتقام ترور بشیر جمیل رئیس جمهور وقت لبنان که آوارگان فلسطینی هیچگونه نقشی در این ترور نداشتند، صورت گرفت.

در فاصله روز‌های ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ (۲۵ تا ۲۷ شهریور ۶۱) اردوگاه‌های فلسطینی صبرا و شتیلا در جنوب بیروت شاهد به خاک و خون کشیده شدن هزاران زن و کودک و پیر و جوان آواره فلسطینی توسط صهیونیست‌ها به فرماندهی آریل شارون وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و مزدوران وی یعنی نیرو‌های فالانژ لبنانی به رهبری سمیر جعجع و ایلی حبیقه بودند.

ساعت چهار بعدازظهر، کاروان فالانژ‌ها به مرز اردوگاه‌ها که در محاصره نیرو‌های اسرائیلی بود، رسیدند. سربازان راه را برای این کاروان باز کردند و آن‌ها با گلوله‌باران شدید وارد اردوگاه‌ها شدند.

ریگان در پاسخ به اعتراض شفیق وزان نخست‌وزیر وقت لبنان که به ورود اسرائیل اعتراض کرده‌بود، پاسخ داد: «اسرائیل معتقد است که بعد از کشته شدن بشیرجمیل، این یک پیشروی محدود برای حفظ امنیت است.»

فالانژیست‌ها، بی‌رحمانه هر انسان زنده‌ای را که یافتند، ابتدا مورد اذیت و آزار قرار داده، سپس به قتل رساندند. روش کشتار به فجیع‌ترین شکل ممکن بود. با کارد شکم زنان حامله دریده شد، سر‌ها از تن جدا گردید و با سرنیزه روی بدن خونین کودکان و زنان، نشان صلیب کشیده شد.

یک افسر فالانژ، پشت بی‌سیم، از فرماندهی عملیات پرسید: «با پنجاه زن و کودکی که به محاصره در آورده‌ام چه کنم؟ «ایلی حُبَیقِه»، فرمانده شبه‌نظامیان مسیحی، گفت‌: «این آخرین باری باشد که این چیز‌ها را از من می‌پرسی … خودت که بهتر می‌دانی باید چه کار بکنی!»

نظامیان صهیونیست و نیرو‌های فالانژ لبنان از عصر روز پنجشنبه ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲ با محاصره کامل اردوگاه صبرا و شتیلا به آن یورش برده تا صبح روز شنبه ۱۸ سپتامبر به فجیع‌ترین شکل به جنایات خود در این اردوگاه ادامه دادند. در این قتل عام سه هزار و ۲۹۷ فلسطینی و لبنانی شهید شدند.

پس از این وحشیگری، شورای امنیت سازمان ملل متحد از رژیم صهیونیستی خواست که نیرو‌های خود را بلاشرط به مرز‌های شناخته شده لبنان عقب بکشد. اما این رژیم همچنان به حرکت خود در کشتار مردم بی‌دفاع فلسطین ادامه داد. شورای امنیت سازمان ملل متحد در همان سال از این کشتار‌ها به عنوان قتل عام جنایی فلسطینیان یاد و آن را بشدت محکوم کرد.

به رغم محکومیت‌های جهانی، هنوز جنایتکاران و عاملان این جنایت که دستور اجرای این کشتار را صادر کردند به دستگاه‌های قضایی تحویل داده نشده‌اند.